Όταν πριν 90 χρόνια διεκδικούσαν οι εργαζόμενοι την καθιέρωση του 13ου μισθού

Εφημερίς των Βαλκανίων, 29 Δεκεμβρίου 1927

Δεν είναι μόνο σήμερα που οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι της χώρας διεκδικούν την επαναφορά του 13ου μισθού, τον οποίο γκαγκστερικά αφαίρεσαν οι τελευταίες μνημονιακές κυβερνήσεις, υπακούοντας στα κελεύσματα της τρόϊκας. Το ίδιο συνέβαινε και πριν εννέα δεκαετίες, μόνο που τότε το αίτημα μισθωτών και συνταξιούχων ήταν η καθιέρωση του 13ου μισθού.

Το πέτυχαν λίγα χρόνια αργότερα με τους αγώνες τους, για να χαθεί ο 13^ος μισθός, στο πλαίσιο των άγριων περικοπών τους οποίους επέβαλαν οι κυβερνήσεις των κυρίων Σαμαρά, Βενιζέλου και Παπανδρέου.

Με την ευκαιρία πρέπει να θυμίσουμε ότι ακόμη από το 2009 (βλέπε Καθημερινή 25 Ιουλίου 2009), το ΔΝΤ ζητούσε από τη χώρα μας «να καταργηθούν ο 13ος και ο 14ος μισθός για τους συνταξιούχους, δηλαδή τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα, καθώς και το επίδομα αδείας».

Τα αλήστου μνήμης πλέον «δώρα» Χριστουγέννων, Πάσχα, καθώς και το επίδομα άδειας, καθιερώθηκαν με τον Αναγκαστικό Νόμο 1771 του 1951, στην πολυτάραχη περίοδο μετά τον καταραμένο Εμφύλιο, όταν η ματωμένη και καταρρακωμένη Ελλάδα άλλαζε κυβερνήσεις κάθε τρεις-τέσσερις μήνες. Αποκλήθηκαν δε «δώρα», διότι πάντοτε οι πολιτικοί και η άρχουσα οικονομική τάξη θεωρούσαν τους εργαζόμενους επαίτες, που τους έριχναν πότε-πότε κανένα δώρο-ξεροκόμματο παραπάνω για να τους κατευνάσουν.

Όπως προβλέπονταν από τον Α.Ν. 1771/51, το «δώρο» δινόταν στους μισθωτούς κατόπιν εκδόσεως εκάστοτε κοινής υπουργικής απόφασης, παρόλο που ο νόμος ήταν αναγκαστικός!

Τριάντα χρόνια αργότερα, με το άρθρο 1 του Ν. 1082/80 το «δώρο» αυτό μετονομάσθηκε σε επίδομα εορτών Χριστουγέννων. Ακολούθησε δε η υπ’ αριθμόν 19040/81 απόφαση των υπουργών Οικονομικών και Εργασίας, που ρύθμιζε παγίως πλέον όλα τα σχετικά με τον τρόπο υπολογισμού και χορηγήσεως των επιδομάτων εορτών κατ' έτος.

Από τότε και μέχρι την κατάργησή τους, αίτημα των συνδικαλιστικών οργανώσεων ήταν η ενσωμάτωση του 13ου και 14ου μισθού στις μηνιαίες αποδοχές, ώστε να μη γίνονται οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι κάθε φορά «μπαλάκι» στα χέρια ανάλγητων κυβερνήσεων, όπως αυτές που γνώρισε ο τόπος τα τελευταία τουλάχιστον χρόνια.